Page 80 - GALENIKA MEDICAL JOURNAL

izolaciju Glisonovog pedikla u cjelini i „en-block” transekciju ekstrahepatičnoj transekciji pedikla . Anatomski orijenti-
53
Glisonovog pedikla, može se pristupiti kako intahepatičnim sane segmentne resekcije jetre posjeduju brojne prednosti,
tako i ekstrahepatičnim pediklima. Odgovarajući pedikl i he- koje obuhvataju i prevenciju postoperativne insuficijencije
patična vena mogu se zbrinuti bezbjedno, upotrebom va- jetre, posebno kod starijih pacijenta sa osnovnom bolešću
skularnih staplera . Selektivno klemovanje odgovarajućeg jetre, manji gubitak krvi, kao i manje stope morbiditeta i
49
izolovanog pedikla dovodi do ishemijske demarkacije ana- mortalieta. Sekcionektomije i anatomski orijentisane resek-
tomskog dijela jetre (lobus, sekcija, čak i segment), a samim cije su značajno ubrzane suprahilarnom ekstrahepatičnom
tim i do vizualizacije resekcionog plana 22-26 . kontrolom Glisonovog pedikla. Couinaud i nedavno, Taka-
saki uočili su da Lenekova kapsula u kontinuitetu prekriva
Nedavni pomaci u hirurškim tehnikama obuhvataju parenhim jetre, sve do nivoa segmentne podjele 21, 23, 57 .
„hanging” manevar jetre i njegove modifikacije 50, 51 . Figueras
je sa svojim timom, u prvoj prospektivnoj randomizovanoj Iako je udružen sa niskim perioperativnim morbidite-
studiji koja je upoređivala ekstrafascijalni Glisonov pristup tom i mortalitetom (manje od 1%), upotreba Glisonovog
sa tradicionalnom hilarnom disekcijom kod velikih resekcija manevra može predstavljati tehnički izazov u nekim sluča-
jetre, pokazao da je „en-block” transekcija pedikla staplerom jevima 58, 59 . Kada se izvodi suprahilarna kontrola Glisonovog
brža i bezbjednija. Slični rezultati o bezbjednosti i trajanju pedikla, pažljivo postupanje sa anatomskim strukturama je
operativnog zahvata su publikovani i u drugim studijama 38, veoma važno . Teškoća u zauzdavanju pedikla ili krvarenje
60
52-55 . Intrafascijalna disekcija je teška, povremeno naporna, parenhima tokom suprahilarne disekcije jetre je najčešći
i zahtijeva više vremena u poređenju sa ekstrafascijalnom uzrok tehničkog neuspeha . Takođe, Glisonov pristup nije
59
disekcijom Glisonovog pedikla. Rizik od potencijalne povre- najbolji pristup za tumore u blizini hilusa, pošto tokom tran-
de kontralateralnog žučnog voda i krvnog suda su značajno sekcije pedikla može doći do intraoperativnog širenja tumo-
smanjeni kod disekcije iznad hilusa jetre . Rezultati jedne ra i recidiva .
60
56
studije ukazuju da je intrahepatička disekcija podjednako
bezbjedna kao i ekstrahepatična, kako u pogledu intrao-
perativne nadokade krvi, tako i u pogledu morbiditeta, ali
su bilijarne komplikacije teže kod pacijenta podvrgnutih

Zaključak

Ekstrahepatična-ekstrafascijalna disekcija i ekspozicija Glisonovog pedikla, koju je uveo Takasaki, i
dalje razvio Sagioka, predstavlja sigurnu hiruršku tehniku anatomske resekcije jetre. Ovaj pristup
omogućava brzu i laku ishemijsku demarkaciju odgovarajućeg anatomskog dijela jetre (lobus,

sekcija, segment) sa odgovarajućom vaskularnom kontrolom dotoka krvi. Takođe, štedi vrijeme i
veoma je pogodan kod ponovnih resekcija jetre. Ova tehnika, ima prednosti i kod operacija malignih
tumora jetre, tako što sprečava diseminaciju malignih ćeija ranim ligiranjem Glisonovog pedikla, dok
se uklanjanje mikrometastaza u korijenu pedikla sa adekvatnom resekcionom marginom postiže
anatomskim konceptom resekcije. Selekcija pacijenta treba da bude adekvatna. Konačno, mišljenja
smo da anatomska resekcija jetre, bazirana na konceptu Lenekove kapsule treba da bude dio znanja i
vještina hepatalnog hirurga.

Abstract

The Glissonean pedicle approach in liver surgery provides new knowledge of the surgical anatomy of the liver and advances
the technique of liver surgery. Extrafascial dissection of Glissonean pedicle without opening the liver substance, proposed
by Takasaki, represents an effective and safe technique of anatomic liver resection. The presented approach allows early
and easy ischemic delineation of appropriate anatomic liver territory (hemiliver, section, or segment) to be removed with
selective inflow vascular control. It is not time-consuming and it is very useful in re-resection, as well as oncologically
reasonably. According to Sugioka’s proposal, for technical standardization, it is important to recognize the four anatomical
landmarks; the Arantius plate, the umbilical plate, the cystic plate, and the Glissonean pedicle of the caudate process (G1c),
and six Gates defined by the four anatomical landmarks. For the right extrahepatic Glissonean pedicle isolation, the cystic

78 DOI: 10.5937/Galmed2410074K